میلاد جوانمردی

علی آن شیر خدا شاه عرب
الفتی داشته با این دل شب

شب ز اسرار علی آگاه است
دل شب محرم سر الله است

شب شنفته است مناجات علی
جوشش چشمه‌ی عشق ازلی

قلعه بانی که به قصر افلاک
 سر دهد ناله‌ی زندانی خاک

اشکباری که چو شمع بیدار
 می‌فشاند زر و می گرید زار

دردمندی که چو لب بگشاید
 در و دیوار به زنهار آید

کلماتی چو دُر آویزه‌ی گوش
مسجد کوفه هنوزش مدهوش

 فجر تا سینه‌ی آفاق شکافت
چشم بیدار علی خفته نیافت

ناشناسی که به تاریکی شب
 می‌برد شام یتیمان عرب

پادشاهی که به شب بُرقَع پوش
می‌کشد بار گدایان بر دوش

تا نشد پردگی آن سر جَلی
نشد افشا که علی بود علی

شاهبازی که به بال و پر راز
می‌کند در ابدیت پرواز

عشقبازی که هم آغوش خطر
 خُفت در خوابگه پیغمبر

آن دم صبح قیامت تاثیر
حلقه‌ی در شد از او دامنگیر

دست در دامن مولا زد در
 که علی بگذر و از ما مگذر

شال شه وا شد و دامن به گرو
زینب‌اش دست به دامان که مرو

شال می‌بست و ندایی مبهم
که کمربند شهادت محکم

پیشوایی که ز شوق دیدار
می‌کند قاتل خود را بیدار

ماه محراب عبودیت حق
سر به محراب عبادت مُنشَق

می‌زند پس لب او کاسه‌ی شیر
می‌کند چشم اشارت به اسیر

چه اسیری که همان قاتل اوست
تو خدایی مگر ای دشمن دوست؟

شبروان مست ولای تو علی
جان عالم به فدای تو علی

در جهانی همه شور و همه شر
ها عَلِیٌ بَشَرٌ کَیفَ بَشَر

استاد سیدمحمدحسین بهجت تبریزی(شهریار)

سالروز میلاد یگانه اسوه جوانمردی و مردانگی ، امیرالمومنین حضرت علی ابن ابیطالب علیه السلام و روز پدر مبارک باد.

شیعیان

 

 

 

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین

روی دل با کاروان کربلا دارد حسین

از حریم کعبه جدش به اشکی شسته دست

مروه پشت سر نهاد، اما صفا دارد حسین

می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم

بیش ازین ها حرمت کوی منا دارد حسین

پیش رو راه دیار نیستی، کافیش نیست

اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین

بس که محمل ها رود منزل به منزل با شتاب

کـس نمی داند عــروسی یا عـزا دارد حسین

رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند

تـــا به جایی که کــفـن از بـوریا دارد حسین

بردن اهل حـــرم دستـور بــــود و سرّ غیب

ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین

ســروران، پــروانگـان شمع رخـسارش ولــــی

چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین

ســـر به قاچ زین نهاده، راه پیمای عـــراق

می نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین

او وفای عهد را با ســر کـند سـودا ولی

خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین

دشمـنانش بی امان و دوســتانـش بی وفـــا

با کدامین سر کند، مشکل دوتا دارد حسین

سیرت آل عـــلی (ع) بــا سرنوشت کربلاست

هر زمان از ما،یکی صورت نما دارد حسین

آب خـــود با دشمنان تشنه قسمت می کند

عزت و آزادگـی بـین تــا کجا دارد حسین

دشمنش هم آب می بـندد بــه روی اهـل بیت

داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین

بعد ازینش صحنه ها و پرده ها اشکست و خون

دل تماشا کن چه رنگیـن سـیـنـما دارد حــســـیـن

ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه ای

گـــوش کـن عــالــم پـر از شـور و نوا دارد حسین

دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز

بـــا دم خـنـجــر نـگاهی آشنا دارد حسین

شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا

جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار

کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین

شعر:استاد سید محمد حسین شهریار 

  

مطالب جالبی را در ادامه مطلب در مورد اعمال و فضایل روز عرفه گذاشته ام ملاحظه بفرمایید.     

شیعیان...

السلام علیک یا اباعبدالله

سلام بر تو و حج ناتمامت....

 

                     شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین

                                     روی دل با کاروان کربلا دارد حسین

 

               از حریم کعبه جدش به اشکی شسته دست

                                   مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین

 

             می برد در کربلا هفتاد ودو ذبح عظیم

                                   بیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین

 

             او وفای عهد را با سر کند سودا، ولی

                                  خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین

 

            دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا

                                  با کدامین سر کند؟مشکل دو تا دارد حسین

 

            اشک خونین گو بیا ، بنشین به چشم شهریار

                                 کاندر این گوشه عزایی  بی ریا دارد حسبین

                                                                «استاد شهریار»

 

 

الهی! عرفه‏ام، باحسین علیه‏السلام از عرفات کوچ کرد و رحل اقامت در کربلاگزید؛ پس تو رامی خوانم به زبانی که امامم حسین علیه‏السلام در روز عرفه و در ودایش با سرزمین عرفات خواند.
الهی تو را می‏خوانم، با اشک‏هایی که به ترنم آخرین نوای آسمانی مولایم حسین علیه‏السلام در روز عرفه، بر صورت شرمسارم روان شده است.
الهی! تو را می‏خوانم به پاکی و خلوص بندگی در صحرای عرفات، به تکاپوی حاجیان؛ آن‏گاه که جان مشتاق را برای لقای تو روانه آسمان زلال عرفه می‏کنند.
خدای من! دلم برای آشنایی و آشتی با تو، بی‏تاب‏تر از همیشه است و تنها دارایی‏ام در پیشگاه تو، دعایی است که به آن وعده اجابت داده‏ای.
چگونه تو را دریابم و کدام باد موافق، این خس دورافتاده از آستانت را به کوی شناخت و دلدادگی به تو رهنمون می‏سازد؟
الهی! تو نوری؛ آشکارتر از آنی که به مدد آثار خلقتت، شناخته شوی.
تو نوری و روشن‏تر از آنی که در پناه سایه درآیی.
خدای من! چه وقت از دیده‏ام نهان شدی تا برای اثبات بودن تو، دست به دامن برهان و استدلال ببرم؟
تو آنقدر ظاهری که رسیدن به تو از راه مشاهده آثارت، راه دراز پیمودن و به بیراهه رفتن است. پس خدای من! چنان به عشق خود مرا بنواز و یاری‏ام کن تا دیده‏ام؛ به فراتر از نشانه‏هایت دل مشغول دارد و از درک نور تو که آفاق را روشن کرده، بازنماند.
بارالها! چنان خود را به من بنما که بی‏واسطه و با شهود قلب، شیفته جمال نورانی تو شوم.

منبع:www.sibtayn.ir

لطفا برای دیدن بقیه عکس ها به ادامه مطلب بروید