شیعیان

 

 

 

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین

روی دل با کاروان کربلا دارد حسین

از حریم کعبه جدش به اشکی شسته دست

مروه پشت سر نهاد، اما صفا دارد حسین

می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم

بیش ازین ها حرمت کوی منا دارد حسین

پیش رو راه دیار نیستی، کافیش نیست

اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین

بس که محمل ها رود منزل به منزل با شتاب

کـس نمی داند عــروسی یا عـزا دارد حسین

رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند

تـــا به جایی که کــفـن از بـوریا دارد حسین

بردن اهل حـــرم دستـور بــــود و سرّ غیب

ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین

ســروران، پــروانگـان شمع رخـسارش ولــــی

چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین

ســـر به قاچ زین نهاده، راه پیمای عـــراق

می نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین

او وفای عهد را با ســر کـند سـودا ولی

خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین

دشمـنانش بی امان و دوســتانـش بی وفـــا

با کدامین سر کند، مشکل دوتا دارد حسین

سیرت آل عـــلی (ع) بــا سرنوشت کربلاست

هر زمان از ما،یکی صورت نما دارد حسین

آب خـــود با دشمنان تشنه قسمت می کند

عزت و آزادگـی بـین تــا کجا دارد حسین

دشمنش هم آب می بـندد بــه روی اهـل بیت

داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین

بعد ازینش صحنه ها و پرده ها اشکست و خون

دل تماشا کن چه رنگیـن سـیـنـما دارد حــســـیـن

ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه ای

گـــوش کـن عــالــم پـر از شـور و نوا دارد حسین

دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز

بـــا دم خـنـجــر نـگاهی آشنا دارد حسین

شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا

جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار

کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین

شعر:استاد سید محمد حسین شهریار 

  

مطالب جالبی را در ادامه مطلب در مورد اعمال و فضایل روز عرفه گذاشته ام ملاحظه بفرمایید.     

عرفه چه روزی است؟

نهم ذیحجه را ‏روز عَرَفه گویند. این روز از روزهای مهم برای مسلمانان و از جمله شیعیان است. گرچه عید نامیده نشده اما همچون عید خوانده شده است. از سوی دیگر از آنجا که امام سوم شیعیان حرکت خود را بسوی کربلا پس از مراسم حج آغاز کرد برای شیعیان از اهمیت بسزایی برخوردار است. همچنین زیارت امام سوم شیعیان در این روز بسیار توصیه شده است. «دعای امام حسین در روز عرفه» از مهم ترین اعمال این روز است که پس از نماز ظهر و عصر خوانده میشود.عید قربان پس از روز عرفه قرار دارد.

عرفه روز شناخت

دعای عرفه امام حسین (علیه السلام) دعای عمیقی است که در آن امام بخشی از شناخت هستی، صاحب هستی و خود را به صورت نمادین مطرح کرده‌اند. اینکه انسان بعد از فهم، چگونه با خالق هستی ارتباط برقرار کند و چه طور این هیبت و عظمت را در هستی هضم نماید، بیان می‌کنند.

ده شب اول ماه ذی الحجه از ایام مبارک سال است که به احتمال قوی جزء ده شبی است که خداوند در سوره فجر به آن قسم یاد کرده است: «و الفجر و لیال عشر». بنابراین، این روزها از پر رمز و رازترین روزهای سال است به گونه‌ای که از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت شده است: «عمل خیر وعبادت در هیچ ایامی نزد حق تعالی محبوب‌تر از این دهه نیست»

از روزهای مهم این دهه، روز عرفه است که اعمال خاص خود را دارد که یکی از عظیم‌ترین آن‌ها دعای امام حسین (علیه السلام) در روز عرفه است. زیارت عرفه امام حسین (علیه السلام) از این لحاظ بسیار حائز اهمیت است که خود امام حسین (علیه السلام) مجری و مجاهد و شاهد این نبرد خونین است که عیدی بزرگ بر خویش بر پا کردند و در زیارت عرفه، گوشه‌ای از این حماسه را به عالمیان معرفی می‌کنند و صحنه نمایش قربانی خویش را به سال 61 هجری و یک ماه بعد از عرفه و میدان کربلا موکول می‌کنند. به راستی سردار این جدال بزرگ در اسلام امام حسین (علیه السلام) است که سمبلی است خونین که در آخرین حج خود به سال 60 هجری در شب عرفه از مکه خارج شدند تا در حرکتی ممتد چهار اصل بزرگ اسلامی را با هم به تصویر بکشاند.

«حج، هجرت، جهاد، شهادت»

دعای عرفه امام حسین (علیه السلام) دعای عمیقی است که در آن امام بخشی از شناخت هستی، صاحب هستی و خود را به صورت نمادین مطرح کرده‌اند. اینکه انسان بعد از فهم، چگونه با خالق هستی ارتباط برقرار کند و چه طور این هیبت و عظمت را در هستی هضم نماید، بیان می‌کنند.

امام جایگاه واقعی حاجی را بعد از کشف و معرفت به کنه هستی، معین می‌کنند و نحوه چگونه زیستن با خود واقعی در کنار خدای خالق و رحمان و ارتباط با او را ترسیم می‌سازند.

اگر ما می‌خواستیم در روز عرفه وجود خویش، شناخت واقعی از هستی داشته باشیم می‌بایست به اندازه هستی عمر می‌کردیم و این امر عملاً مقدور نیست، اما زیارت عرفه امام حسین (علیه السلام) به طور مختصر این فهم را در ما ایجاد می‌کند.

و اوست شنوای دعاها و زداینده اندوه‌ها و بلندگرداننده درجه‌ها و کوبنده گردنکشان. پس معبودی نیست جز او و چیزی با او برابری نکند و چیزی همانند او نباشد و اوست شنوای بینا و دقیق آگاه و اوست بر هر چیز توانا.

در آغاز دعا امام حسین (علیه السلام) به اولین صفات خداوند که در مرحله اول یک بنده باید به آن توجه داشته باشد اشاره می‌کنند، تا دل حاجی آگاهی و شناخت اولیه را برای تقاضای خود نسبت به صاحب هستی به دست آورد و سپس اعتراف اولیه به درگاه خداوند توسط فرد آغاز می‌شود:

«ستایش از آن خدایی است که قضایش را دفع کننده‌ای و عطایش را باز دارنده‌ای نیست، و هیچ سازنده‌ای، همانند صنع او پدید نتواند آورد، و اوست بخشنده وسعت‌بخش. پدیده‌های گوناگون آفرید و آفریدگان را به حکمت خویش استوار ساخت، پدیده‌های [جهان هستی] بر او پوشیده نمانند و امانت‌های [عالم وجود] نزد او تباه نشوند. پاداش‌دهنده عمل هر کس است و سامان‌دهنده [زندگانی] هر قناعت‌پیشه و مهرآورنده بر هر نالنده و فروفرستنده سودها و نازل کننده کتابی است که فراگیرنده [همه حقایق جهان هستی] است به واسطه نور رخشان. و اوست شنوای دعاها و زداینده اندوه‌ها و بلندگرداننده درجه‌ها و کوبنده گردنکشان. پس معبودی نیست جز او و چیزی با او برابری نکند و چیزی همانند او نباشد و اوست شنوای بینا و دقیق آگاه و اوست بر هر چیز توانا. خداوندا من مشتاقانه به تو گرایم و به مقام پروردگاریت گواهی دهم، اقرار کنم به این که تویی پروردگار من و به سوی توست بازگشت من. وجودم به نعمت خویش آغاز کردی پیش از آنکه چیزی در خور یاد باشم، از خاکم آفریدی ...»

لطفا ادامه مطلب را ملاحظه فرمایید