یادواره شهدا

با سلام

یکی از عزیزان دنبال کننده وبلاگ پیامی به بنده ارسال کرده و از بروز نشدن وبلاگ گله کرده اند. حقیقتا خیلی دلم می خواد شبکه وبلاگ ها که به حدود 10 وبلاگ می رسه رو به روز کنم اما متاسفانه کمی بیمارم و وقت زیادی هم ندارم برای همین شرمنده همه دوستان هستم.

در مورد یادواره  پرسیده بودند که عرض می کنم یادواره ان شا الله طبق روال سالیانه حول و حوش هفته بسیج یعنی پنج شنبه 7 آذر برگزار خواهد شد.

گله دیگری داشتند که چرا از خواهران در یادواره استفاده نمی شود. باید عرض کنم متاسفانه این رویکرد فرمانده پایگاه هست که نه از خواهران استفاده میشه و نه برنامه خاصی برای بخش خواهران در نظر گرفته میشه. خدا به سر شاهده که من برای حل مشکل پخش مراسم برای بخش خواهران یک تنه چقدر دوندگی می کنم تا به نتیجه برسه

دعا کنید تا توفیق داشته باشم و بتوانم این سنکر را حفظ کنم.

دعوتید ...

مراسم دهمین یادواره شهدای گرانقدر کوی  صفا، خیابان بهار تبریز و شهدای مدافع حرم آذربایجان

با روایتگری شورانگیز جانباز و رزمنده مخلص آذربایجان؛ حاج رحیم صارمی

و نوای دل انگیز مداح اهل بیت عصمت و طهارت کربلایی موسی حسین زاده

زمان: 4 آذر ماه سال 95 بعد از نماز مغرب و عشاء

مکان : خیابان بهار، آخر کوی صفا

 

شهیدِ صادق

بار دیگر شهیدی از دیار آذربایجان تقدیم اسلام شد

شهید صادق اکبری پاسدار تبریزی در روز وفات حضرت زینب کبری سلام الله علیها در دفاع از حرم آن حضرت در سوریه به شهادت رسید

عکس هایی از این شهید بزرگوار را ملاحظه بفرمایید

شهیدان محمدرضا فخیمی، عبدالصمد امام پناه، حامد جوانی، محمودرضا بیضایی و وحید

نومی گلزار همگی از تبریز، علی کنعانی، امیر لطفی و امین کریمی از مراغه، محرم علیپور

، عباس عبدالهی و روح الله طالبی اقدم از مرند، محسن فرامرزی کرگان و مهدی علیدوست آلانق از بستان آباد، اسماعیل کریمی اصل از هشترود، حجت اصغر شربیانی از سراب شهدای مدافع حرم آذربایجان شرقی هستند که در راه دفاع از حریم ولایت به شهادت رسیده‌اند و شهید اکبری سردار زینبی شهید آذربایجان لقب گرفت.

شهادتت مبارک صادق جان ما را هم شفاعت کن

برای پیوستن به کانال تلگرام «راهــــ شـــیـــعـــه» اینجا کلیک کنید

بدون شرح. . .

چقدر مدیونیم به آدمهایی که از جوانی، سلامتی و همه چیزشان برای ما گذشتند تا ما در امنیت باشیم اما  راحت از کنارشان میگذریم و فراموش میکنیم در قبال آنها وظایفی داریم.

شهید وحدت

                  

نوشتن از شهدا همیشه و همه جا سخت است اما برای من نوشتن از روح الله سخت تر است .به اقتضای سنمان که کودکی خود را در جنگ سپری کردیم زیاد با شهدا آشنا نیستیم. فقط از شهدا حجله هایشان و تشییع شان را به یاد داریم. اما روح الله برای من یک دوست بود. با هم بزرگ شدیم کودکی مان با هم گذشت و تقریبا تا وقتی که وارد سپاه شد همیشه همدیگر رو می دیدیم اما وارد سپاه که شد دیگه ندیدمش یادمه فقط یک بار تو مسجد دیدمش با یه نفر دیگر اومده بود نماز جماعت دستش هم بسته بود از دور سلام علیک کردیم پرسیدم دستت چی شده جواب درستی نداد من هم زیاد پاپی نشدم تا این که اون روز لعنتی رسید فرمانده پایگاه زنگ زد بهم گفت تو  کسی به اسم روح الله نورزاد می شناسی؟ گفتم نورزاد نیست نوزاد هست برادر حسین از اعضای پایگاهمون چطور مگه؟گفت بعدا می گم. بهش گفتم آقا یونس پسر خوبی هست ها اگه برا تحقیق اومدن تایید کن. چیزی نگفت دو سه روز بعد از سر کار که می اومدم رسیدم سر کوچه پدری شون. دیدم یه بنر زدن عکس روح الله هم هست تعجب کردم اما تا رسیدم پاهام سست شد دیگه نتونستم راه برم تکیه دادم به دیوار و چند دقیقه فقط زل زدم به عکسش.  خدای من روح الله ؟ شهادت؟ سیستان؟ عبدالمالک ریگی؟ شهید شوشتری؟ آخه اینها چه ربطی به هم دارن؟ چطور روح الله شهید شده و چند روزه من نشنیدم؟ خلاصه رفتیم و تشییعش  هم کردیم  و برگشتیم تا یکی دیگه از دوستا هم پر بکشه و دل ما رو بیشتر داغدار کنه. از روح الله فقط لبخند های همیشگی که بر لب داشت رو به یاد دارم و کارگاهی که با هم اونجا قالی بافی می کردیم.اما حالا او کجا و ما کجا.

نام : روح الله نوزاد

تاریخ تولد : 1364 - تبریز

یگان خدمتی : یگان ویژه صابرین سپاه

تاریخ شهادت : 1388/7/26

نحوه شهادت : اصابت ترکش بمب به قلب
علت شهادت : انفجار بمب عامل انتحاری گروهک تروریستی عبدالمالک ریگی. این شهید بزرگوار در تاریخ 26 مهر 1388 در معیت سردار بزرگوار شهید نورعلی شوشتری در همایش وحدت قبایل بلوچستان در انفجار بمب یکی از عوامل انتحاری گروهک تروریستی جند الشیطان عبدالمالک ریگی و اصابت ترکش آن به قلبشان به شهادت رسیدند.

خاطراتی از شهید روح الله نوزاد از زبان همرزمانش و عکسهایی از او در ادامه مطلب گذاشتم امیدوارم بپسندید

آخرین خبر : حاج عباس نیامد

پایگاه اطلاع رسانی آناج با انتشار مطلبی اعلام کرد پیکر مبادله شده به نام حاج عباس عبدالهی تایید نشده و متعلق به این شهید بزرگوار نمی باشد.

آناج در این باره نوشته است :

 اخبار رسیده از منابع موثق حاکی است که پیکر مبادله شده توسط داعشی ها به نام پیکر حاج عباس عبداللهی، مورد تایید قرار نگرفته و متعلق به آن سردار شهید نمی باشد.

همسر شهید عبداللهی نیز در گفتگو با آناج این موضوع را تایید و عنوان داشت: نتیجه آزمایش دی ان ای نیز منفی بوده و پیکر متعلق به ایشان نمی باشد.

خبر مربوطه را می توانید در اینجا ببینید

   برای دیدن عکس های زیبا و اختصاصی شهید حاج عباس عبدالهی اینجا کلیک کنید

آخرین خبر از پیکر شهید حاج عباس عبدالهی

به اطلاع عموم علاقه مندان به شهید بزرگوار حاج عباس عبدالهی می رساند بنابر آخرین صحبتهای اینجانب با فرزند بزرگوار شهید حاج عباس عبدالهی هر صحبتی در مورد تحویل پیکر ، محل دفن و هر بحث دیگری که انجام می شود کذب محض بوده و هرگونه اطلاع رسانی از طریق خانواده عبدالهی خواهد بود.

طبق اعلام امیر عبدالهی فرزند شهید عبدالهی حدود 10پیکر از سوریه به ایران منتقل شده است که 5 نفر از آنها هویتشان مشخص ست و برای تشخیص هویت 5 شهید دیگر آزمایش DNA از خانواده ها گرفته شده است که حدود یک هفته تا مشخص شدن نتیجه آزمایش زمان لازم است بنابراین از تمام دوستان و رسانه  های عزیز خواهشمند است در این مدت از هر گونه گمانه زنی و شایعه پراکنی خودداری فرموده و خاطر این خانواده و دوستداران این شهید بزرگوار را مکدر نفرمایند.

پیکر پاک سردار حاج عباس عبدالهی مبادله و دراختیار نیروهای ایرانی قرار گرفت

 

بنابر اخبار رسیده از سوریه پیکر پاک سردار رشید سپاه اسلام حاج عباس عبدالهی با تروریستها مبادله شده و در اختیار نیروهای ایرانی قرار گرفته است.

فیلم تبادل پیکر پاک شهید حاج عباس عبدالهی را می توانید از اینجا ببینید

 

 

حاج عباس عبدالهی از سرداران بزرگ دیار آذربایجان و شهر مرند بود که چند ماه پیش در روز 23 بهمن ماه در سوریه و در راه دفاع از حرم اهل بیت لباس زیبای شهادت را پوشیده بود (که خبر آن را می توانید در اینجا مشاهده کنید) اما پیکر پاکش در دستان ناپاک تروریستها بود که با تلاش های نیروهای ایرانی پیکر وی با تروریستها مبادله شده است و کارهای انتقال آن به میهن اسلامی در حال انجام است.

بنابر اخبار موثق حرفهای منتشر شده در مورد خواب پدر شهید در مورد دفن این شهید در تبریز صحت ندارد و تا کنون از سوی خانواده ایشان ، محل دفن شهید بزگوار زادگاه ایشان شهرستان مرند اعلام شده است.هر چند ما دوست داریم حاج عباس در تبریز دفن شوند اما این تصمیم با خانواده محترم این شهید بزرگوار می باشد بنابراین خواهش می کنم دوستان و رسانه های محلی از جوسازی و شایعه پراکنی و انتشار نقل قول های تایید نشده در این باره خودداری فرمایند تا خانواده محترم عبدالهی در کمال آرامش آنچه را به صلاح خود می دانند به آن عمل کنند.

 

عکس هایی از این شهید بزرگوار را می توانید در ادامه مطلب مشاهده بفرمایید

آخرین آدینه ی ماه عسل...القدس لنا...

 

 

              
  

                تشنگی روزه ات، حال، مرا میرسد...

 

                                             ناله ی این تشنگی تا به هوا میرسد...

 

                مهدی(عج) بگو برای لب ترک خورده ام...

 

                                                  موقع افطار عشق، کی به فرا میرسد؟

   

             

 

       

 
         
 

 

   یه مسجد، وسط دو تا مثلث اسیره
                        یه کودک، زیر چکمه سیاهی میمیره...
                                     یه ضجه، توی آسمون شب پر میگیره...
                                                 یه مادر، دوباره ناله رو از سر میگیره...

          گلوله، سینه ی برادرم رو می دره...
                     شهادت، کفن گلی میشه که پرپره...
                                قلب اون، روی خاک افتاده اما میزنه...
                                              کسی که، تن پاکش روی دستای منه...

                           شتاب کن برادر وقت شهادت منه...

                            وقت گذشتن از خود ، وقت نجات میهنه...

 

                            

         

 

 

     هر روز، روزِ قدس است...

     اگر، در دل به این حرفِ معصوم باور داشته باشیم که:

     " هر کس صدای مظلومی را بشنود و او را یاری نکند، مسلمان نخواهد بود "

 

 

        

 

 

    آقای مهربانم، امام زمانم !

         غروب روشنی، سر ایستگاه پنج شنبه منتظرت هستم...

                   ایمان دارم که میایی...

 

          

 

 

اگر حسین بن‏ علی امروز بود، می‏گفت:

اگر می‏خواهی برای من عزاداری کنی، شعار امروز تو باید فلسطین باشد.

شِمرِ هزار و سیصد سال پیش مُرد، شِمرِ امروز را بشناس.

( شهید مطهری )

 

 

           

  

              

 

 

      

 

 روز قدس ، روز عَزای صهیونیست است

                    به امید باز پس گیری فلسطین...

    * اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و ارزقنا شفاعتهم یا کریم *

 

             * العجل العجل یا مولانا یا صاحب الزمان(عج)... *

وعده دیدار روز جمعه 19 تیرماه راهپیمایی روز جهانی قدس

این مطلب از وبلاگ خدای مهربان دوستت دارم نقل شده است   

تشییع شهدای غواص در تهران

مراسم تشییع پیکر 270 شهید تازه تفحص شده دفاع مقدس، عصر امروز با حضور با شکوه و گسترده مردم پایتخت برگزار شد. این مراسم که قرار بود ساعت 16 بعدازظهر از میدان بهارستان آغاز شود به دلیل ازدحام جمعیت در این میدان و خیابان های اطراف آن - خیابان مجاهدین اسلام، خیابان مصطفی خمینی، خیابان جمهوری اسلامی و خیابان فردوسی-  با تاخیر یک و نیم ساعته آغاز شد.

پیکرهای پاک شهدا قبل از شروع مراسم، با تریلرهای مخصوص، از سمت میدان شهدا به سمت میدان بهارستان انتقال یافت که در این مسیر، کسبه و مردم منطقه ضمن بستن مغازه ها با پیکرهای مطهر همراه شدند که همین امر موجب کند شدن روند انتقال شهدا به میدان بهارستان و تاخیر در آغاز مراسم گردید.

 

 

تا پیش از آغاز مراسم، جمعیت حاضر سرود معروف «کجایید ای شهیدان خدایی» را زمزمه می‌کردند. همچنین مداحان اهل بیت به نوحه خوانی و مرثیه سرایی پرداختند. گروه‌های خودجوش مردمی پوسترها و تصاویر شهدا را در بین مردم توزیع می کردند و مردم در حالی که همچنان منتظر آغاز مراسم بودند اقدام به سر دادن شعارهای ضد آمریکایی چون «نه سازش، نه تسلیم، نبرد با آمریکا» و «ای رهبر آزاده، آماده‌ایم، آماده» می‌کردند.

پلاکاردهایی با مضامینی چون «آب خوردن ما وابسته به یاحسین است نه تحریم»،«با دستان بسته مقاومت کردید،ما با دست باز چه کردیم»، «این سند جنایت کدخداست»،«عزت قابل مذاکره نیست حتی اگر دست های ما بسته باشد»، « خون شهیدان ما قابل اکسید نیست» ، « تهدیدمان کنند، تحریمان کنند، لب تشنه جان دهیم، سازش نمی کنیم» و ...  به صورت گسترده در دستان مردم به چشم می خورد.

به گزارش فارس خانواده‌های شهدا در این مراسم حضور چشمگیری داشتند. مادر شهید اکبر رضایی از شهدای کربلای 5 به خبرنگار فارس گفت: این شهدا گمنام هستند و به عنوان یک مادر شهید می‌توانم حال مادرانی را که چشم انتظار فرزندان خود هستند را درک کنم.

17:31 میدان بهارستان (ره)  و خیابان های منتهی به میدان بهارستان (ره) مملو از جمعیت است. بسیاری از خانواده‌ها همراه با فرزندان کوچک در این خیابان‌ها مستقر شدند و منتظر ورود کاروان‌های شهدا به این خیابان هستند.

17:33 کوچه بهشت که باید آخرین نقطه حرکت کاروان شهدا باشد، مملو از مردمی است که به انتظار نشسته‌اند. در این خیابان چندین حجله به یاد شهدای گمنام برافراشته شده و بساط نوحه‌خوانی، روضه و مراسم جمعی برقرار است. مردم با در دست داشتن کتاب‌های دعا و قرآن انتظار کاروان شهدا را می‌کشند.

17:35 معراج شهدا نیز پذیرای مردمی است که زودتر خود را به این نقطه رسانده‌اند. اینجا نیز جمعیتی محدودتر از خیابان‌ها، منتظر استقبال از شهدا هستند.

17:45 در خیابان فردوسی دمام‌زنی بر پاست و مسیر عبور کاروان با بنرهای طرح شهدای غواص آذین‌بندی شده است.

17:50 گل‌های گلایل سفید رنگ بین مردم توزیع شده است. با گذشت زمان نسبتاً طولانی مردم بی‌صبرانه منتظر کاروان شهدایند.

 

 

محسن رضایی:صدای این مردم را کسانی که پشت میز مذاکره اند خوب بفهمند/مثل غواصان شهید با دست بسته هم تسلیم نمی شویم

 در مراسم باشکوه تشییع 270 شهید دفاع مقدس که به تازگی تفحص شده‌اند ، سرلشکر محسن رضایی فرمانده اسبق سپاه و دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام که به عنوان سخنران حضور یافته بود گفت: من به نمایندگی از همه رزمندگان اعلام می‌کنم کسی در دنیا از نجابت ملت ایران سوء استفاده نکند، چرا که اگر روزی خشم ملت ایران به جوشش دربیاید مطمئن باشید شما یک افسوس تاریخی خواهید خورد؛ همان‌طور که در طول جنگ تحمیلی این افسوس را خوردید.

 

رضایی همچنین در سخنانش ضمن گرامیداشت یاد شهیدان بخارایی، امانی، صفارهرندی و نیک‌نژاد یادآور شد: ما امروز در نقطه‌ای جمع شده‌ایم که پنجاه سال پیش این عزیزان حسنعلی منصور را ترور کردند تا مانع اجرای کاپیتولاسیون آمریکایی در ایران بشوند.

وی یادآور شد: ما می‌خواهیم مانند همان جوان‌ها و غواص‌های دوران دفاع مقدس بر آرمان‌ها و راه شهدا پافشاری کنیم و بار دیگر سیلی محکمی به گوش دشمنان بزنیم. امروز در فضای بین‌المللی نیاز به این‌چنین جوشش و ترویج ارزش‌های انقلابی داشتیم، چرا که دولتمردان ما اکنون در میز مذاکرات هستند و از طرفی نیز داعش در منطقه تحرکات خاصی دارد. همچنین در یمن نیز روزی نیست که عربستان سعودی انسان‌های بیگناه را نکشد، آنها حتی در ماه حرام نیز ملت بیگناه یمن را می‌کشند. فکر نکنید می‌توانید به این صورت به حیات ننگین خودتان ادامه دهید.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در بخش دیگری از سخنان خود گفت شد: از میان این 270 شهید، 175 غواص و خط‌کشن هستند، کارهای غواصان در دوران جنگ تحمیلی بسیار حساس بود و ماموریت آنها خط‌شکنی و از کار انداختن تیربار دشمن بود تا در موج دوم قایق‌ها بتوانند وارد عمل شوند. در حقیقت ما سال سوم جنگ به یک بن‌بست رسیدیم و باید در دریا، رودخانه و هور عملیات انجام می‌دادیم. برای همین از غواص‌ها استفاده کردیم و نتیجه آن را در هم عملیات پیروز والفجر 8 با حضور دو هزار غواص دیدیم. ‌در کربلای چهار نیز غواص‌ها وارد عمل شدند، اما تعداد‌شان کمتر بود. غواص‌ها در این عملیات یعنی والفجر 8، کربلای 4 و 5، خیبر و بدر به خوبی ماموریت خود را انجام دادند.

 

 

وی در بخش دیگری از سخنان خود با تقدیر از حضور گسترده مردم در مراسم تشییع غواصان شهید گفت: داعش خود را به 35 کیلومتری بغداد رسانده بود و باید پیامی از سوی ملت ایران به آنها داده می شد. در یمن حتی در ماه حرام مردم را بمباران می کنند و لازم بود که به برکت شهدا یک قیام بزرگ در ایران ایجاد شود و بگوید که ما هرگز ننگ را قبول نمی کنیم.

رضایی با اشاره به تبلیغات مذبوحانه رسانه های غربی و شیفتگان داخلی آنها گفت:  این روزها صدای اجنبی ها برخواست که این ها در خاک عراق چه می خواستند؟ صداها و رسانه هایی که در طول جنگ حامی صدام بودند می گفتند این ها در خاک عراق چه می کردند؟ توقع داشتید ما به متجاوز گل بدهیم و تشویق کنیم؟ آیا اگر این غواص ها در عمق 15 کیلومتری مرز عراق نمی جنگیدند، ایران اکنون امنیت داشت؟ اگر جنگ را بعد از فتح خرمشهر ادامه نمی دادیم و دشمن را تنبیه نمی کردیم، آیا چشم طمع دشمن از این مملکت برداشته می شد؟ تعقیب متجاوز درسی بود که غواصان ما به دشمن دادند.

وی افزود:  اخیرا گفتند که این شهدا در یک عملیات شکست خورده شهید شده اند. اگر شکست خورده است چرا دوازده روز بعد، بزرگترین عملیات انجام شد؟ چرا این کارها را می کنند؟ چون می خواهند راه شهدا را کور کنند. راه مقاومت، راه ولایت، راه امام، راه پیروزی، راه آزادسازی خرمشهر را می خواهند با تبلیغات کور کنند. اما امروز همه اعتراف کرده اند که ایران لنگرگاه منطقه است. آنها حساب شده جنگ را زیر سوال می برند، انقلاب را تخریب و تحریف می کنند تا راه شهدا ادامه پیدا نکند اما امروز همه دنیا به امنیت ایران اعتراف می کنند. اگر ایران نبود بحران تمام 500میلیون جمعیت منطقه را فرا می گرفت.

 

فرمانده سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس گفت:  نشان دادیم که هم مردم و هم مسئولان پای آرمان شهدا ایستاده اند و پرچمدار انقلاب، رهبر معظم انقلاب است که با رهبری ایشان اقتدار واقعی ملت مسلمان ایران به نمایش گذاشته شده است.

وی با اشاره به شعارهای مردم در مراسم افزود: این صداها را کسانی که پشت میز مذاکره هستند باید بخوبی بفهمند. این صداها جدی است. این صداها واقعی است و این فریادها واقعی است و از عمق دل جوانانی بر می خیزد که حاضرند تا آخرین قطره خون خودشان را فدای آزادی و سربلندی انقلاب اسلامی کنند.

رضایی افزود: امیدارم خبرنگاران خارجی این فریادها را که صدای واقعی ملت ایران است به گوش جهانیان برسانند و بگویند که ایران یک قدم عقب نشینی نمی کند. این راه هم بگویم که برخی نباید اخبار غلط را به دشمن بدهند و بگویند ما آب خوردن نداریم و نمی توانیم سرپای خود بایستیم.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: ملت ایران و اندیشمندان و جوانان ایران آن چنان غنی از انرژی، معنویت و عرفان است که همه دنیا را می تواند سیراب کند و به همه انسان های عالم کمک کند. غربی ها از نجابت ما کسی سواستفاده نکند. اگر روزی خشم ملت ایران به جوشش در آید مطمئن باشید شما یک افسوس تاریخی خواهید خورد همانطور که در جنگ افسوس خوردید. دیگر سیاست خارجی قاجاری و پهلوی به این کشور بازنخواهد گشت.

وی افزود: این شهدا برای اولین بار بعد از سیصد سال زنجیره شکست های تاریخی را پاره کردند و سرافرازی ملت ایران را سبب شدند. ما با کسی جنگ نداریم و می گوییم حرف منطقی ملت ایران را گوش کنید. ما غنی سازی می خواهیم در چارچوب اصول بین الملل. ما دنبال بمب اتم نیستیم، دنبال پیشرفت خودمان هستیم. این غواصان می گویند که اگر دست های ما بسته باشد و تیربارانمان کنید ما تسلیم زور و زیاده خواهی نخواهیم شد.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: ما امروز پرچم امنیت به دست داریم و می گوییم تروریسم باید تمام شود. ما دنبال آرامش و امنیت هستیم و نگویند نیروهای حزب اللهی می خواهند جنگ درست کنند. ما نمی خواهیم با دست باز ما را تسلیم کنند و همه عزت و شرفمان را زیر پا بگذارند. هیهات من الذله. دنیا مطمئن باشد تا رهبری و ولایت فقیه و شهادت طلبی در این کشور هست هیچ قدرتی نمی تواند به ایران حمله کند. قبل از اینکه در داخل کشور فتنه ایجاد کنید و یا در خارج از کشور توطئه کنید بنشینید فکر کنید تا پیشیمان نشوید.

بعد از سخنرانی محسن رضایی، محمود کریمی از مداحان اهل بیت به مرثیه سرایی و نوحه خوانی پرداخت.

 

غواصان شهید «دُرّهای غلتان» در اقیانوس ملت/تشییع باشکوه پیکرهای مطهر از بهارستان تا معراج

18:22 همچنان کاروان حامل شهدا به دلیل ازدحام جمعیت بدرقه کنندگان به میدان بهارستان نرسیده اند.

18:40 کاروان شهدا به بهارستان رسید.

18:45 مردم در حال بدرقه کاروان اسطوره های دفاع مقدس به سمت خیابان بهشت هستند و با مدیحه سرایی مداحان اهل بیت(ع)،شهدا را همراهی می‌کنند.

18:57 به دلیل حضور پرشور تشییع کنندگان، حرکت کاروان شهدا به کندی صورت می‌گیرد.

19:02 در این مراسم 10 کامیون پیکر مطهر شهدا را که هم اکنون به خیابان جمهوری رسیده حمل می‌کنند.

19:20 جمعیت زیادی از سمت میدان امام خمینی(ره) به طرف تقاطع خیابان فردوسی و جمهوری در حال برگشتند، برای استقبال از کاروان شهدا.

19.45 حاج سعید قاسمی در میدان امام خمینی(ره) در میان جمعی از جوانان به گپ و گفت‌وگو مشغول است. کمی آن‌سو تر یکی از جوانان پلاکاردی را بلند کرده که روی آن نوشته شده با دستان بسته رفتند تا با دستان باز و با عزت مذاکره کنیم.

19.46  بوی اسپند و صدای مداح کاروان می‌رسد. هنوز شهدا در خیابان فردوسی هستند.

19:55 میثم مطیعی مداح اهل بیت با حضور در کاروان شهدا برای مادران شهدا روضه حضرت زهرا(س) را می‌خواند.

20:05 در هنگام عبور کاروان شهدا از مقابل سفارت انگلیس مداحی قطع شد و جمعیت یکپارچه شعار مرگ بر آمریکا مرگ بر انگلیس، مرگ بر آل‌سعود و نه سازش و نه تسلیم سر دادند.

20:10 کاروان شهدا به میدان امام خمینی رسید. جمعیتی از مردم که در معراج شهدا حضور دارند برنامه سخنرانی و مدیحه سرای تدارک دیده شده و حجت الاسلام ماندگاری برای آنها سخنرانی می‌کند و در معراج شهدا مادران شهدا از جمله مادر شهید بهروز و مادر شهید عباس صابری حضور دارند.

- 20:25 عبدالرضا هلالی از مداحان اهل بیت در حال روضه خوانی برای کاروان شهدا است این کاروان دقایقی دیگر از مقابل وزارت امور خارجه عبور خواهد کرد.

20:40 در هنگام عبور کاروان شهدا از مقابل وزارت امور خارجه مداحی هلالی قطع شد و جمعیت تشییع کننده یک صدا شعار «این همه لشکر آماده به عشق رهبر آمده» را سر می‌دادند.

20:50 کاروان شهدا همزمان با اذان مغرب وارد معراج شهدای تهران شد. جمعی از مردم اقدام به برپایی نماز جماعت در کنار کاروان شهدا کردند.

 

 

 اظهارنظر چهره های فرهنگی، هنری و ورزشی حاضر در مراسم تشییع پیکر شهدای غواص

*در مراسم باشکوه تشییع 270 شهید تازه تفحص شده، چهره های مختلف فرهنگی، هنری، رسانه ای و ورزشی حضور داشتند. کارگردانان، تهیه کنندگان و بازیگران سینما و تلویزیون از جمله چون رضا میرکریمی،مازیار میری، حسن پورشیرازی، جمال شورجه، محمدعلی باشه آهنگر،کمال تبریزی، اکبر نبوی، مجتبی راعی، همایون اسعدیان، فرشته طائرپور و... از این جمله بودند.

*جمال شورجه کارگردان سینما که در مراسم تشییع پیکر شهدای غواص حضور یافته بود، در پاسخ به این سئوال خبرنگتر فارس که اگر قرار باشد یک جمله روی تابوت شهدا بنویسید، آن جمله چیست، گفت: «می‌نویسم، جایشان خالی است و به آنها غبطه می‌خورم. امیدوارم لیاقت پاسداری از خون این شهدا را داشته باشم.»

*مازیار میری دیگر کارگردان سینما و تلویزیون هم در پاسخ به این پرسش گفت: «می‌نویسم امروز تنها روزی است که هوای تهران پاک است. 275 فرشته بال زدند و هوای تهران را پاک کردند.»

*حسن پورشیرازی بازیگر سینما و تلویزیون نیز گفت چنین می‌نویسم: «ما شرمنده شهدا هستیم.»

* مدیر مسئول روزنامه کیهان نیز یکی دیگر از چهره های رسانه ای کشورمان بود که با حضور در تشییع شهدا گفت: من بر تابوت این شهدا می‌نویسم شرمنده‌تان هستم.شریعتمداری افزود: ببینید روی تابلوها نوشته شما با دستان بسته چه کرده‌اید و ما با دستان باز چه کاری انجام داده‌ایم. مردم با بصیرت نشان دادند پیام این شهدا را درک کرده‌اند.

*حجت الاسلام مرتضی اشراقی نوه امام خمینی (ره) در مراسم تشییع 270 شهید گمنام دفاع مقدس حضور داشت و در گفت‌وگو با فارس گفت: پیام شهدا امروز مقاومت و ایستادگی در مقابل زیاده خواهی دشمنان است و مردم با این حضور گسترده نشان دادند هنوز هم در حال و هوای دهه شصت و سالهای دفاع مقدس هستند و آمدند تا با رهبر انقلاب میثاقی دیگر ببندند.

همچنین بسیاری از اهالی ورزش ایران برای وداع با تعدادی از شهدای غواص و گمنام امروز در مراسم تشییع پیکر این شهدا حاضر شدند.

* جمعی از اهالی ورزش در خیابان باغ سعدی قرار گذاشتند تا در آنجا جمع شده و سپس به سمت میدان بهارستان بروند که با توجه به ازدحام جمعیت برنامه آنها تغییر کرد و در میدان بهارستان کنار یکدیگر جمع شدند.

* بنری از سوی کمیته ملی المپیک جهت گرامیداشت یاد و خاطره شهدا در میدان بهارستان نصب شده بود.

* کیومرث هاشمی، رئیس کمیته ملی المپیک جزو اولین نفراتی بود که خود را به مراسم تشییع پیکر شهدا رسانده بود.

* منصور قنبرزاده مدیرعامل باشگاه نفت تهران و همچنین رئیس هیأت امنای باشگاه نفت و رئیس تربیت بدنی وزارت نفت در این مراسم حاضر شدند.

* آرش میراسماعیلی قهرمان سابق جودو در مراسم امروز حاضر شد.

* بهداد سلیمی دارنده مدال طلای المپیک و جهان در رشته وزنه‌برداری، حسین رضازاده رئیس سابق فدراسیون وزنه‌برداری و حسین توکلی دارنده مدال طلای رشته وزنه‌برداری در سال 2000 در این مراسم شرکت کردند.

* تعدادی از هواداران تیم‌های فوتبال پرسپولیس و استقلال با در دست داشتن پرچم تیم‌هایشان در این مراسم حاضر شدند.

* حسین خبیری، مدیر رسانه‌ای سابق پرسپولیس و سخنگوی فعلی باشگاه سایپا و بسیاری از خبرنگاران رسانه‌های ورزشی در این مراسم شرکت کردند. محمود عبدالهی، مدیر روابط عمومی کمیته ملی المپیک نیز در این مراسم حضور داشت.

* بسیاری از ورزشکاران رشته‌های کشتی، فوتبال، وزنه‌برداری، رشته‌های رزمی و... با حضور در میدان بهارستان در کنار سایر مردم با شهدا وداع کردند.

* مهدی مهدوی کیا، ستاره سابق تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس نیز در این مراسم حضور داشت. علی دوستی، سرمربی سابق تیم ملی نوجوانان و جوانان نیز در این مراسم حضور داشتند.

*محمود گودرزی، وزیر ورزش، مهدی تاج، رئیس سازمان لیگ و ... در مراسم حضور داشتند.

مهدی تاج که در مراسم تشیع پیکر غواصان شهید شرکت کرده بود و در جمع خبرنگاران گفت: حضور مردم در این مراسم فوق‌ تصور بود و مردم از همه اقشار جامعه وظیفه خود دانستند که در این مراسم شرکت کنند و این مراسم باشکوه نشانگر آن است که مردم خودشان را مدیون شهدا می‌دانند و قدر ایثارگری‌های آنها را می‌دانند.وی در مورد اعلام نام اسامی هیات مدیره دو باشگاه استقلال و پرسپولیس گفت: دوست ندارم در این فضای معنوی در مورد مسایل ورزشی صحبت کنم و باید شکوه این مراسم و بدرقه شهدا را ثبت کنیم.

*مهدی مهدوی‌کیا در مراسم تشییع پیکر 175 غواص شهید و 100 شهید گمنام شرکت کرده بود،در این باره گفت: من وظیفه خودم می‌دانستم که در این مراسم شرکت کنم. قهرمانان واقعی شهدا و خانواده‌‌هایشان هستند. هیچ چیز با ارزش‌تر از آنها نیست.

وی ادامه داد: اگر امروز راحت زندگی و ورزش می‌کنیم به خاطر ایثارگری این شهداست. این غواصان مظلومانه به شهادت رسیدند و عکس‌هایی که از دست‌های بسته آنها دیدم من را تحت تأثیر قرار داد. من دست خانواده شهدا را می‌بوسم و خودم را مدیون آنها می‌دانم.

*علی دوستی‌مهر که در مراسم تشییع پیکر 175 شهید غواص و 100 شهید گمنام شرکت کرده بود گفت: قهرمانان واقعی این شهدا هستند. آنها ایثارگری کردند و جان خودشان را فدا کردند تا ما آسایش داشته باشیم. اگر مهدوی‌کیا و امثال او اسطوره‌های مستطیل سبز هستند، شهدا اسطوره‌های میدان جنگ هستند. وی ادامه داد: وظیفه ما بود که در این مراسم شرکت کنیم تا به شهدا بگوییم آنها را فراموش نکرده‌ایم. اگر امروز کشور ما ثبات دارد این شهدا هستند که آن را به‌وجود آورده‌اند. من و مهدوی‌کیا به این مراسم آمدیم تا به آنها بگوییم دنباله‌رو راه آنها خواهیم بود.

*اگر چه این مراسم ساعت 22 در معراج شهدا پایان یافت اما همچنان مردم محوطه اطراف آن را ترک نکرده اند.

عکسهایی از غواصان دفاع مقدس و وداع مردم با شهدا را در ادامه مطلب ببینید

از سرزمین نور

امسال هم قسمت شد و عید را با شهدا بودیم.مثل سال های گذشته.

انگار عید بدون شهدا برای من لطفی ندارد.

نزدیک های عید که میشه حس غریبی سراغم میاد.مثل دوران کودکی.همش منتظرم عید بشه تا برم منطقه.

اون موقعها منتظر بودیم لباس نو بپوشیم اما الان می خواهیم هوایی نو تنفس کنیم.

هوایی بهتر از هوای آلوده شهرها.آلوده به ریا ، آلوده به دروغ ، آلوده به شهوت ، آلوده به گناه.آلوده به دوری از خدا.اما خب برای من و کسانی مثل من یک هفته هم غنیمت است که از فضای سیاه و غمبار شهر دور شویم و به خویش برگردیم.

سوم عازم بودیم.

مثل سالهای قبل افتخار خدمت به زائرین کوی عشق نصیبم شده بود.

از تجربه سالهای قبل می دانستم این سال  هم بدون دردسر نخواهیم بود.نمی  دانم چه حکمتی هست هر ماشینی که من باشم یک دردسری که منجر به معطلی بشه خواهیم داشت از خراب شدن ماشین گرفته تا جلوگیری پلیس از حرکت و مریض شدن یک مسافر  ،گم شدن مسافر و ...

البته این سختی ها هم لطفی دارد.

امسال هم ترک عادت نشد و همه ماشینها سر وقت آمده بودند غیر از ماشین ما و یک ماشین دیگه که با دو سه ساعت تاخیر رسید.امسال هم راهی سرزمین نور شدیم.کوی عشق. امسال اما با سالهای قبل تفاوت داشت تفاوتی بزرگ به نام حاج عباس عبدالهی.

حاج عباس عزیز که 25 بهمن در سوریه شهید شد.خدایی حقش بود.هر چقدر فکر می کنم شهادت کمترین حقش بود.جاش خیلی خالی بود اما فرزند خلفش امیر با ما بود و ما بوی حاجی رو از امیرش استشمام می کردیم.

هر قدم که بر می داشتیم جاش رو احساس می کردیم.نه من که همه اونهایی که پارسال با این مرد بزرگ همراه بودند.

کاروان هم با نام این مرد بزرگ به راه افتاده بود.

اتوبوس ما هم اتوبوس شماره یک بود.

اتوبوس شهید علی صادقی

4 فروردین صبح:اولین ایستگاه طبق معمول دوکوهه بود و حسینیه همتش.

فتح المبین ایستگاه بعدی بود و دانیال نبی در شهر شوش و دزفول.

پادگان شهید باکری دزفول پادگانی غریب که یادگار آقا مهدی باکری هست.پادگانی وسیع با چشم اندازهای طبیعی زیبایش .آسایشگاه های زیرزمینی برای کم کردن تلفات حملات هوایی و خاکریزهایی برای جلوگیری از سیل های ویرانگر منطقه.

متاسفانه ندیدم غیر از کاروان های تبریز و ارومیه کاروان دیگه ای برای بازدید اونجا برن.حتی کاروان های تبریز هم اگه به خاطر اسکان نبود شاید به اونجا سر نمی زدن.

طبق معمول هر سال سری به موقعیت چادر آقا مهدی زدیم بی سر و صدا و بی خبر.همه مشغول استراحت بودن و ما چهار پنج نفر راهی چادر فرمانده.

تا برگردیم نماز مغرب خونده شده بود.مراسم بعد از نماز با صحبتهای حاج رحیم صارمی از رزمندگان باصفای آذربایجان و حاج الیاس گلمحمدزاده شروع شد و سپس عزاداری  و دسته عزاداری به مناسبت شب شهادت حضرت زهرا(س) واستراحت.

5 فروردین:صبح موقعیت چادر شهید باکری و آغاز رسمی سفر.عکسی به یادگار گرفتیم.یادش به خیر پارسال با حاج عباس عکس انداختیم.

اولین مقصد یادمان فکه بود.زیباتری صحنه این سفر در فکه بود.جایی که نماز ظهر رو چند کاروان با شکوه و عظمت اقامه کردند.مقصد بعدی چذابه ، دهلاویه وشهدای هویزه بود.شب هم خرمشهر و اسکان در حسینیه.

6 فر وردین صبح اروندکنار بودیم.جای شما خالی بارانی بارید که در عمرم نظیرش رو ندیده بوم.بیش از نیم ساعت تو حسینیه موندیم تا باران بند بیاد و بتونیم حرکت کنیم.بعد از ظهر شلمچه بودیم.یک مسافر کوچک شیطان نزاشت بفهمیم شلمچه یعنی چه.آقا محمد جواد پسر شش ماهه حقیر اونقدر گریه کرد و جیغ کشید که نماز رو نخونده با خانم مجبور شدیم برگردیم اتوبوس.

شب اردوگاه شهید باکری بودیم.

7 فروردین صبح طلائیه بودیم و روایت های  زیبای حاج رحیم  صارمی.ظهر معراج شهدای پادگان شهید محمود وند مهمان کبوتران خونین بال بودیم و تمام.سفر به سرزمین نور به سرعت برق و باد تمام شد.

8 فروردین نماز صبح جمکران  بودیم و بعدش هم مهمان حضرت فاطمه معصومه(س).

حسن ختام برنامه حرم حضرت امام (ره)و قطعه شهدای بهشت زهرا.

سفر زیبایی بود.نمی دانم دوباره مجال حضور خواهم داشت یا نه.

همه قسمت های سفر زیبا بود اما کم کاری های مسئولین فرهنگی بدجور تو ذوق میزنه.

متاسفانه مسئولین فرهنگی این مناطق رو به چشم کالا می بینند یا وسیله ای برای پول درآوردن.

آخه طلائیه و شلمچه جای زدن فروشگاه های رنگارنگ است؟اروندکنار جای فروش لوازم آرایشی و اجناس درجه هیچ چینی هست؟

یادمان فتح المبین جای فروش عروسک های انگری برد هست؟باید بالای  شهید علم الهدی رژ و ماتیک فروخت؟

انصافا دو کوهه جای فروش کتابهای فرهنگ غرب هست؟

چه کار فرهنگی برای صدها هزار شاید هم میلیونها زائر جوان راهیان نور کرده ایم؟

قدیم ترها باز امتداد کارهایی میکرد.آقایان سپاهی چه کاری انجام داده اید؟مسئولین محترم وزارت فرهنگ کجا برای کار بر روی جوان ها بهتر از سفرهای راهیان نور؟روحانی هایی که به این سفر اعزام می شوید چه یاد جوان ها میدید در این سفر؟

خواب و غفلتمان بس نیست؟شما رو به خدا کمی به خودمون بیاییم.

از صد سخن رهبر معظم انقلاب به یکیش عمل کنیم.

الهم عجل لولیک الفرج

عکس هایی از این سفر رو در ادامه مطلب ببینید

جسمم را به خاک و روحم را به خدا و راهم را به آیندگان می سپارم

-الو سلام

-سلام آقا ابراهیم  چطوری چه خبر؟

-ممنون.

یه خبری دارم نمی دونم بگم یا نه.

 

-بگو.چی شده؟

 

-حاج عباس رو یادته؟همون که جنوب راوی بود

-خب؟

-شهید شده.تو سوریه جنازش هم نتونستن پیدا کنن.

به همین راحتی .

صبح روز شنبه 25 بهمن من اینطوری شروع شد.

خیلی وقت بود منتظر این خبر بودم.بی تعارف حاج عباس لایقش بود.

چندین ساله راهیان نورمیرم.تو یادواره ها هستم تو هر جایی که بفهمم از شهدا حرفی خواهد بود سعی می کنم باشم.زیاد نبودن کسانی که با دیدنشون از ته دل شهدا رو در وجودشون دیدم.

سه چهار نفر شاید.شاید یکی هم حاج یعقوب باشه که لایق شهادت باشه.یکی هم سید ابوالفضل و یکی دو نفر دیگه.

خلاصه حاج عباس از عید سال 93 تو کاروان راهیان نور وارد زندگی ما ، ذهن ماو خاطرات ما شد.

همه چیزش سر جاش بود.

به وقتش شوخ بود.مداح بود ، راوی بود با لحن خودش و و سبک خودش.

خیلی تلاش کردم امسال یادواره شهدای منطقه دعوتش کنم بیاد روایت گری اما به هر دری زدم نتونستم پیداش کنم.شنیدم سوریه هست.از همون روز بود که شاید باور کردم باید منتظر این خبر باشم اما سخت بود.

صبح که رفیقم ابراهیم زنگ زد تا اسم حاجی رو برد فهمیدم چی شده اما نمی خواستم باور کنم.

به یکی از دوستان که تو سوریه باهاش بود زنگ زدم.

تا گوشی رو برداشت گفت آقا خدا رحمتش کنه میخواستم بهت خبر بدم.

بازهم باور نکردم.

به یکی از دوستای مشترک زنگ دم.دومی ، سومی ، چهارمی.

انگار قضیه جدیه.

کلا آدمی هستم که در مصائب صبور هستم.اما امروز نه دلم می خواست صبور باشم و نه می توانستم.

حاج عباس هم رفت و داغش به دل ما موند.

حیف بود شهید نشه اما زود بود.

 

 عکس هایی زیبا و اختصاصی را از این شهید بزرگوار در ادامه مطلب ملاحظه بفرمایید.

 برای پیوستن به کانال تلگرام «راهــــ شـــیـــعـــه» اینجا کلیک کنید

««راهـــــ شـیــعـــه»» raheshia.blog.ir

از تبار کربلائیان ایران

 

سکوت پر بار و سنگین حکمفرماست؛مثل اینکه گوشهایم منتظر شنیدن صداهایی است؛آری صداهایی می شنوم، صداهایی که از درون دل دشتها و تپه های کوچک بلند می شوند.آسمان هم زمزمه می کند آنچه را که شنیده است.

نداهای زیبایی که از فریاد رسای پروانه های بی پروا بلند می شود،نداهایی از کلام حق و نامهای آشنا و اعظم ...

صدایی آشنا که مرا به خود می خواند.صدای لطیف و مهربان آبهایی که با شنای عاشق حق در گوش انسان اطراق می کند.عاشقی که در دریاها و بیشه زارهای معرکه به دنبال رد پای عشق می گردد و دوباره با آن حسرت همیشگی خود را در آب پاک و بی ریا غوطه ور می سازد تا بلکه نوری از معشوق دریابد،آبها نیز او را در آغوش خویش می فشارند،ولی دیگر دلتنگ می شود که او از وجودش بیرون رود و این بار طور دیگری او را در آغوش خویش می کشند.تیک تاک ساعت لحظه های سکوت را یادآور میسازد

و نگاهم به خاطرات و نوشته های شهید غواص گره می خورد .  

شهید جواد فلاح  خطیب از شهدای گرانقدر عملیات کربلای 5 می باشد که برگی کوتاه از زندگی او رادر ادامه مطلب ورق خواهیم زد.

هشتمین یادواره شهدای کوی صفا برگزار شد

هشتمین یادواره شهدای کوی صفا روز پنج شنبه  ٦ آذر ماه  همزمان با شب شهادت حضرت رقیه(س) و هفته مبارک بسیج بعد از نماز مغرب و عشاء در مسجد امام حسین(ع) خیابان بهار تبریز برگزار شد.

این مراسم مثل سالهای گذشته با شکوهی خاص با حضور خانواده معظم شهدای والامقام کوی صفا و مقامات محلی برگزار شد که در این میان حضور پر شور اهالی منطقه بر رونق این مجلس افزوده بود.

این مراسم با پخش سرود جمهوری اسلامی و قرائت قرآن توسط قاری ممتاز کشوری استاد علیرضا سلطانی آغاز شد و سپس حاج آقا آزادی فرمانده پایگاه مقاومت امام حسین(ع) ضمن عرض خیر مقدم به مهمانان حاضر گزارشی کوتاه از عملکرد پایگاه در سال جاری ارائه دادند.

سپس گروه مدیحه سرایی  منتظران مهدی تبریز به اجرای برنامه پرداختند.

بعد از آن رزمنده باسابقه آذربایجانی حاج حسین بهارلو به خاطره گویی پرداختند و دلها را به کربلای ایران بردند.این بخش حال و هوای خاصی در برنامه به وجود آورد.

بعد از آن نوبت به جناب سرهنگ صفدری فرمانده سپاه ناحیه امامت تبریز رسید که به سخنرانی پرداختند سپس مداح باصفا و ولایت مدار آقای موسی حسین زاده دقایقی به مداحی پرداختند. 

گزارش تصویری این برنامه را در ادامه مطلب ملاحظه فرمایید.

قهرمانان عرصه دفاع

دیده ام تن های بی سر را به خاک

سینه ها دیدم فراوان ؛ چاک چاک

زیــر هـر گامـــی شقــایق کـاشتیم

تـــا کــه ایـن پـرچـم فــرا افراشتیم

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  یاد و خاطره شهدای گلگون کفن عرصه دفاع مقدس گرامی باد

بازگشت پرستوها

سلام

این روزها سالگرد ورود آزادگان سرفراز به  میهن اسلامی هست.

نمی دونم شماها اون روزها رو یادتون هست یا نه؟

اون روزها من حدود ۵ سال داشتم اما دقیقا به یاد دارم  البته با ذهن کودکانه و تحلیل های خاص به اقتضای سنم.

بعد از دفاع مقدس شاید از معدود روزهایی بود که ایرانی ها همه باهم می خندیدند و با هم گریه می کردند.

کافی بود اطلاع بدهند که در محله ای آزاده ای قراره بیاد.بسیجی های مدل دهه ۶۰ تمام کوچه رو چراغونی می کردن.ماشین گل می زدن.مراسم استقبالی برگزار می کردن با تمام تشریفات دهه شصتی.

یادمه برای آزادی اسرا چند روزی در محله مهمانی بود و کسانی با توجه به قدرت مالی خود ولیمه می دادن.

آزادگان چشم و چراغ محله بودن.

هر روز جایی برای سخنرانی دعوت بودن تا از خاطرات زندان های بعثی تعریف کنند.

خانواده مفقود الاثرها هم هر جا آزاده ای بود پای صحبت هاش بودن تا بلکه خبری از گمشده خود بگیرن.

یادش به خیر چه روزهایی بود.خیلی وقتها دلم برای اون روزها تنگ می شه.

اون روزها پشت فنس های فرودگاه تبریز من به عینه می دیدم کــه

 بنی آدم اعـضای یک پـــیکرنـد

پای هر آزاده ای چندین گاو و گوسفند قربانی می شد.

واقعا دل تنگ اون روزها هستم.

نمی دونم چرا ما روز به روز از اون معنویت دهه شصت دورتر می شیم.

الان همسایه از درد همسایه خبر ندارد بماند خیلی هاشون نام همسایه رو هم نمی دونن.همه دچار عارضه فراموشی شدیم و یادمون رفته که با اتحاد پشت رژیم شاهنشاهی شکست.

یادمون رفته که هشت سال با  ایثار و از خودگذشتگی در مقابل تمام دنیا ایستادیم.

به بهانه اون روزها چند عکس در ادامه مطلب گذاشتم ببینید

فروغ جاویدان...

 چند روزی از سالگرد  عملیات مرصاد (که در پاسخ به عملیات فروغ جاویدان که توسط منافقین و با پشتیبانی همه جانبه ارتش عراق و از داخل خاک عراق شروع شد) می گذرد.

 

عملیاتی که اوج حماقت منافقین را نشان می داد که با تصور خام اشغال سریع ایران در طی چند روز وارد خاک ایران شده و با ضربه سهمگین دلاورمردان ارتشی و سپاهی متوقف  شده و از هم پاشید.

 

با تاخیری چند روزه شرحی کوتاه از این عملیات و روایتی از شهید صیاد شیرازی درباره این عملیات  خدمتتان تقدیم می گردد.

 

 

برای مشاهده این مطالب به ادامه مطلب مراجعه فرایید.

 

شهید رمضان

 

شهید فرزان یزدانی یکی از بزرگ مردان عاشورایی ایران زمین است که در عملیات طاقت فرسای رمضان به آسمان بال گشود.

هر  وقت برای دعوت پدر بزرگوارش  برای شرکت در مراسم میرفتم اشک در چشمانش جمع می شد.بعد از ۳۲ سال هنوز داغدار فرزان بود.تا اینکه در آستانه رمضان امسال به رحمت خدا رفت.گریه های پیرمرد همیشه برای من سخت بود و به همین دلیل دعوت از او سخت ترین کارم در پایگاه بود.

برگی کوتاه از زندگی  او را  به همراه شرح و نقشه عملیات رمضان در ادامه مطلب  ورق خواهیم زد

لاله جاودانه

 

شهید ولیقلی ولیزاده یکی از هزاران شهید مفقودالاثر دوران پرافتخار دفاع مقدس است.

شهیدی که به تعبیر حضرت آقا هر شبی برای خانواده او شب عملیات است.

شهیدی که مادر هنوز هم چشم انتظار خبری از اوست.

گذری کوتاه بر زندگی کوتاه این شهید بزرگوار داشته ایم که در ادامه مطلب می توانید مطالعه فرمایید.

شهر خون

سوم خرداد در تاریخ دفاع مقدس و تاریخ ایران یک روز مهم و نقطه عطفی است در دفاع مقدس.

روز آزادسازی خرمشهر عزیز بعد از اشغال ۵۷۸ روزه دشمن بعثی.

به همین خاطر شرحی از عملیات الی بیت المقدس و عکس هایی از دوران دفاع مقدس ،که کمتر دیده شده اند گذاشتم  در ادامه مطلب ببینید.

یوسف معراجی یعقوب

 

نمی دانم چرا اما وقتی اسم یوسف را می شنوم ناخوداگاه یاد  جدایی می افتم.

ما در انقلاب و دفاع مقدس یوسف های زیادی دادیم.تمام شهدای ما به نوعی یوسف بودند و شهید یوسف بردفرد هم یکی از این یوسف هاست.

شهید یوسف بردفرد فرزند حاج یعقوب.

روایتی کوتاه از زندگی این شهید بزرگوار را در ادامه مطلب گذاشتم ببینید.

شهید غریب

 

 

قلم در دستم بود ، شور و اشتیاق عجیبی داشتم چون می خواستم قلم را برای نوشتن جملاتی با عظیم از شهیدی فداکار و وظیفه شناس در روی کاغذ برقص درآورم . وقتی وارد کوچه شدم ، عطری خاص مشامم را به خود جلب کرد ، عطری که توانست حتی برای یک لحظه مرا به خط مقدم جبهه ببرد ، وای جبهه پر بود از فرشتگانی که با بالهای زیبا و حریر مانند شهادت در اوج آسمان به پرواز درآمده بودند . پلاک خانه شهید غریبعلی عباسی را فراموش کردم پس از سوپر مارکتی که درست روبروی کوچه بود پرسیدم و او کاشانه شهید را نشانم داد . چشمانم به در خانه پر کشید و قدمهایم می خواستند فریاد بزنند ، گویا برای چند لحظه حس کردم روح پرعطوفت شهید مرا همراهی می کند .

قصه ای کوتاه از  زندگی شهید غریب علی عباسی  را در ادامه مطلب ملاحظه فرمایید

ره توشه سرزمین عشق

سلام

عید مسافرت بودیم.

در سرزمین عشق ، در مسلخ عاشقان ثارالله

مهمان ما باشید با گزارشی تصویری از این سفر

 

 

یادگاری های سرزمین آسمانی

سلام

اسفند ماه که میشه دلم هوایی میشه و منتظر عید و سال نو هستم این حس همیشه در من بوده.اما علت آن اینست که دلم هوای کوی شهدا را دارد.

اسفند ماه برای من بوی جنوب دارد.

بوی راهیان نور.

بوی شلمچه و غروبش.

بوی طلائیه و سه راه شهادتش و البته حاج همت ، حمید و مهدی باکری.

بوی فکه و رملستانش و سید شهیدش ،سید مرتضی آوینی.

بوی اروند و غواصان بی نشانش.

بوی دوکوهه.بوی دزفول و شوش و زیارتگاه دانیال نبی.

بوی خرمشهر که قلب تمام ایرانیان بود.

امسال هم بدجور دلم هوای کربلای ایران را کرده.

شش سال از اولین سفر راهیان نورمون می گذره.در این سالها خاطرات زیبایی داشته ایم.

چند عکس از این سفرها گذاشتم در ادامه مطلب ببینید

 

روضه حضرت قاسم

در یکی از روزهای سال ۱۳۶۲ ، زمانی آیت الله خامنه ای ، رییس جمهور وقت ، برای شرکت در مراسمی از ساختمان ریاست جمهوری ، واقع در خیابان پاستور خارج می شد ، در مسیر حرکتش تا خودرو ، متوجه سر و صدایی شد که از همان نزدیکی شنیده می شد.

 

 صدا از طرف محافظ ها بود که چند تای شان دور کسی حلقه زده بودند و چیز هایی می گفتند. صدای جیغ مانندی هم دائم فریاد می زد : «آقای رییس جمهور! آقای خامنه ای! من باید شما را ببینم» . رییس جمهور از پاسداری که نزدیکش بود پرسید: «چی شده ؟ کیه این بنده خدا؟»

پاسدار گفت: «نمی دانم حاج آقا! موندم چطور تا این جا تونسته بیاد جلو» پاسدار که ظاهرا مسئول تیم محافظان بود ، وقتی دید رییس جمهور خودش به سمت سر و صدا به راه افتاد ، سریع جلوی ایشان رفت و گفت: « حاج آقا شما وایسید ، من می رم ببینم چه خبره» بعد هم با اشاره به دو همراهش ، آن ها را نزدیک رییس جمهور مستقر کرد و خودش رفت طرف شلوغی. کمتر از یک دقیقه طول کشید تا برگشت و گفت: «حاج آقا ! یه بچه اس. می گه از اردبیل کوبیده اومده این جا و با شما کار واجب داره . بچه ها می گن با عز و التماس خودشو رسونده تا این جا. گفته فقط می خوام قیافه آقای خامنه ای رو ببینم ، حالا می گه می خوام باهاش حرف هم بزنم».

رییس جمهور گفت: « بذار بیاد حرفش رو بزنه. وقت هست».

لحظاتی پسرکی ۱۲-۱۳ ساله از میان حلقه محافظان بیرون آمد و همراه با سرتیم محافظان ، خودش را به رییس جمهور رساند. صورت سرخ و سرما زده اش ، خیس اشک بود . هنوز در میانه راه بود که رییس جمهور دست چپش را دراز کرد و با صدای بلند گفت: «سلام بابا جان! خوش آمدی» پسر با صدایی که از بغض و هیجان می لرزید ، به لهجه ی غلیظ آذری گفت: « سلام آقا جان! حالتان خوب است؟» رییس جمهور دست سرد و خشکه زده ی پسرک را در دست گرفت و گفت :« سلام پسرم! حالت چطوره؟» پسر به جای جواب تنها سر تکان داد. رییس جمهور از مکث طولانی پسرک فهمید زبانش قفل شده. سرتیم محافظان گفت :« اینم آقای خامنه ای! بگو دیگر حرفت را » ناگهان رییس جمهور با زبان آذری سلیسی گفت: « شما اسمت چیه پسرم؟» پسر که با شنیدن گویش مادری اش انگار جان گرفته بود ، با هیجان و به ترکی گفت:« آقاجان! من مرحمت هستم. از اردبیل تنها اومدم تهران که شما را ببینم.»

آقای خامنه ای دست مرحمت را رها کرد و دست رو ی شانه او گذاشت و گفت:‌« افتخار دادی پسرم. صفا آوردی . چرا این قدر زحمت کشیدی؟ بچه ی کجای اردبیل هستی؟» مرحمت که حالا کمی لبانش رنگ تبسم گرفته بود گفت: « انگوت کندی آقا جان! » رییس جمهور پرسید: « از چای گرمی؟» مرحمت انگار هم ولایتی پیدا کرده باشد تندی گفت: « بله آقاجان! من پسر حضرتقلی هستم» .آقای خامنه ای گفت: « خدا پدر و مادرت رو برات حفظ کنه.»

مرحمت گفت: « آقا جان! من از ادربیل آمدم تا این جا که یک خواهشی از شما بکنم.» رییس جمهور عبایش را که از شانه راستش سر خوره بود درست کرد و گفت: « بگو پسرم. چه خواهشی؟»

-آقا! خواهش می‌کنم به آقایان روحانی و مداحان دستور بدهید که دیگر روضه حضرت قاسم(ع) نخوانند!

-چرا پسرم؟

مرحمت به یک باره بغضش ترکید و سرش را پایی انداخت و با کلماتی بریده بریده گفت: « آقا جان ! حضرت قاسم(ع) ۱۳ ساله بود که امام حسین(ع) به او اجازه داد برود در میدان و بجنگد، من هم ۱۳ سالم است ولی فرمانده سپاه اردبیل اجازه نمی‌دهد به جبهه بروم . هر چه التماسش میکنم،می‌گوید ۱۳ ساله‌ها را نمی‌فرستیم. اگر رفتن ۱۳ ساله ها به جنگ بد است، پس این همه روضه حضرت قاسم(ع) را چرا می خوانند؟»

حالا دیگر شانه های مرحمت آشکارا می لرزید. رییس جمهور دلش لرزید. دستش را دوباره روی شانه مرحمت گذاشت و گفت:« پسرم! شما مگر درس و مدرسه نداری؟ درس خواندن هم خودش یک جور جهاد است» مرحمت هیچی نگفت. فقط گریه کرد و حالا هق هق ضعیفی هم از گلویش به گوش می رسید.

رییس جمهور مرحمت را جلو کشید و در آغوش گرفت و رو به سرتیم محافظانش کرد و گفت :« آقای...! یک زحمتی بکش با آقای ... تماس بگیر بگو فلانی گفت این آقا مرحمت رفیق ما است. هر کاری دارد راه بیاندازید. هر کجا هم خودش خواست ببریدش.بعد هم یک ترتیبی هم بدهید برایش ماشین بگیرند تا برگردد اردبیل. نتیجه را هم به من بگویید»

آقای خامنه ای خم شد ، صورت خیس از اشک مرحمت را بوسید و گفت : « ما را دعا کن پسرم. درس و مدرسه را هم فراموش نکن. سلام مرا به پدر و مادر و دوستانت در جبهه برسان» و...

کمتر از سه روز بعد ، فرمانده سپاه اردبیل ، مرحمت را خوشحال و خندان دید که با حکمی پیشش آمد. حکم لازم الاجرا بود. می توانست باز هم مرحمت را سر بدواند ولی مطمئن بود که می رود و این بار از خود امام خمینی حکم می آورد. گفت اسمش را نوشتند و مرحمت بالا زاده رفت در لیست بسیجیان لشکر ۳۱ عاشورا

مرحمت به تاریخ هفدهم خرداد ۱۳۴۹ در یک کیلومتری تازه کند «انگوت» در روستای «چای گرمی»، متولد شد. امام که به ایران برگشت ، مرحمت کلاس دوم دبستان بود. ۱۳ ساله که شد ، دیگر طاقت نیاورد و رفت ثبت نام کرد برای اعزام به جبهه. با هزار اصرار و پادرمیانی کردن این آشنا و آن هم ولایتی ، توانست تا خود اردبیل برود ، اما آن جا فرمانده سپاه جلوی اعزامش را گرفت. مرحمت هر چه گریه و زاری کرد فایده ای نداشت. به فرمانده سپاه از طرف آشناهای مرحمت هم سفارش شده بود که یک جوری برش گردانید سر درس و مشقش. فرمانده سپاه آخرش گفت : «ببین بچه جان! برای من مسئولیت دارد. من اجازه ندارم ۱۳ ساله ها را بفرستم جبهه. دست من نیست.» مرحمت گفت : «پس دست کی است؟» فرمانده گفت: «اگر از بالا اجازه بدهند من حرفی ندارم» همه این ها ترفندی بود که مرحمت دنبال ماجرا را نگیرد. یک بچه ۱۳ ساله روستایی که فارسی هم درست نمی توانست صحبت کند ، دستش به کجا می رسید؟ مجبور بود بی خیال شود. اما فقط سه روز بعد مرحمت با دستوری از بالا برگشت .
مرحمت بالازاده تنها یک سال بعد ، در عملیات بدر ، به تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۶۳ با فاصله بسیار کمی از شهادت مرادش ، مهدی باکری ، بال در بال ملائک گشود و میهمان سفره ی حضرت قاسم (علیه السلام) گردید.

از مرحمت بالازاده ، وصیت نامه ای بر جای مانده است که متن کامل آن را در زیر می خوانید. وصیت نامه ای که نشان می دهد روحش نمی توانست در کالبد ۱۳ ساله اش آرام بگیرد:

وصیت نامه مرحمت بالازاده جمعی لشکر عاشورا ،گردان علی اکبر

به نام خداوند بخشنده مهربان

از اینجا وصیت نامه ام را شروع می‌کنم. با سلام بیکران به پیشگاه منجی عالم بشریت حضرت مهدی(عج) و با سلام بیکران به رهبر مستضعفان، ابراهیم زمان، خمینی بت شکن و با سلام بی کران به مردم ایثارگر و شهید پرور ایران، که همچون امام حسین(ع) و لیلا، پسرشان را به دین اسلام قربانی می‌دهند.

آری ای ملت غیور شهید پرور ایران! درود بر شما! درود برشما که همیشه در مقابل کفر ایستاده اید و می‌ایستید تا آخرین قطره خونتان.

درود برشما ای ملت ایران! ای مشعل داران امام حسین ! تا آخرین قطره خونتان از این انقلاب و از رهبر این انقلاب خوب محافظت کنید تا که این انقلاب اسلامی را به نحو احسن به منجی عالم بشریت تحویل بدهید.

و ای پدر و مادر عزیزم ! اگر این پسرتان در راه اسلام به شهادت برسد، افتخار کنید که شما هم از خانواده شهدا برشمرده می‌شوید.

ای پدر و مادر عزیزم! از شما تقاضایی دارم . اگر من شهید بشوم گریه نکنید. اگر گریه بکنید به شهدای کربلا و شهدای کربلای ایران گریه بکنید تا چشم منافقان کور بشود و بفهمند که ما برای چه می‌جنگیم. حالا معلوم است که راه تنها یک راه است که آن راه هم راه اسلام و قرآن است. و آخر وصیت می‌کنم راه شهیدان را ادامه بدهید و اسلحه شان را نگذارید در زمین بماند.

و مادرم و پدرم چنانچه من می‌دانم لیاقت شهادت را ندارم ولی اگر خداوند بخواهد که شهید بشوم مرا حلال کنید و من هم شهادت را جز سعادت نمی دانم. یعنی هر کس که شهید می‌شود خوش به حالش که با شهدا همنشین می‌شود. و از تمام همسایه‌ها و از هم روستایی هایمان می‌خواهم که اگر از من سخن بدی شنیده اید و کارهای بدی دیده اید حلال بکنید. و برادرانم اسحله ام را نگذارند در جا بماند و خواهرانم با حجاب با دشمنان جنگ کنند. خدایا تو را قسم می‌دهم که اگر گناهانم را نبخشی از این دنیا به آن دنیا نبر.

خدایا خدایا تو را قسم می‌دهم به من توفیق سربازی امام زمان(عج) و نائب برحق او خمینی بت شکن را قرار دهی. تا در راه آنها اگر هزاران جان داشته باشم قربانی بدهم.

کربلا کربلا یا فتح یا شهادت
جنگ جنگ تا پیروزی

   

گمنام 61

- آقا گمنام ۶۱ دارین؟

-۶۱؟

-آره ۶۱  -   ۱۸ ساله

- حاج خانم کدوم پایگاه بوده؟

-سومار مندلی سومار

-نه حاج خانم سومار نداریم

و صدای گزارشگر که دوربین به دست از این صحنه  فیلم می گیره:مادر چند ساله می گردی؟

و مادر با ناله ای جگر سوزمی گوید: ۲۳ ساله

این دیالوگی آشناست برای ما 

 

پیر زنی که کنار ماشین حمل شهدا از مامور ماشین سراغ پسر شهیدش رو می گیره.

شهید بهروز صبوری

جوانی که مادرش برای او عروسی گرفت.

عروسی بی داماد.عروسی بی عروس.یادتون هست؟

امروز اعلام شد که هویت این شهید بزرگوار شناسایی شده است.

هویت شهید «بهروز صبوری» شهید مفقود الاثر دوران دفاع مقدس بعد از سال‌ها شناسایی شد. پیکر مطهر شهید بهروز صبوری در جریان به خاک سپاری جمعی از شهدای گمنام در دانشگاه خلیج‌فارس بوشهر در اردیبهشت ماه سال 1389 به خاک سپرده شده است.

شناسایی این شهید به این صورت بوده است که پس از نمونه‌گیری از خون مادر شهید و دیگر اعضای خانواده وی و تطابق با نمونه DNA اخذ شده از استخوان‌های شهدای گمنام که در یک بانک نگهداری می‌شود، نتیجه آزمایشات بدین گونه اعلام شده است که تمامی اطلاعات با پیکر شهیدی که در داشنگاه خلیج‌فارس بوشهر در سال 1389 به خاک سپرده شده است، تطابق دارد.

صبح امروز، رنگین، رئیس ستاد معراج شهدای گمنام تهران با حضور در گلزار شهدای بهشت زهرا(س) تهران پس از ملاقات با مادر این شهید خبر شناسایی این شهید را به او اعلام کرد.

شهید بهروز صبوری 18 ساله در عملیات مسلم بن عقیل در منطقه سومار به شهادت رسیده است.

مادر این شهید شب چهارشنبه هفته گذشته در مراسم تقدیر از عوامل فیلم «شیار 143» گفته بود: آرزوی من این است که بعد از این همه سال تنها یک بند انگشت از فرزندم برای من بیاورید.

مادر بزرگوار این شهید با بیان اینکه امروز و بعد از گذشت ۳۱ سال قلبم آرام است، گفت: من برای پسرم عزا نمی‌گیرم. به خانه می‌روم و برای پسرم جشن عروسی و حنابندان می‌گیرم.

منبع خبر:وبلاگ یک قدم تا خدا

از قافله بدریون

 

 

عاشق امام حسین (علیه السّلام) بود و زیارت کربلا . پس از شروع جنگ ماندن در شهر و زندگی آسوده را تاب نمی آورد . دلش می خواست در وادی خطر ، وادی خون و جراحت عشق خویش را بیازماید . بارها آرزو کرده بود که ای کاش در کربلا بود و با یاران امام بر دشمن کافر می تاخت و خونش را نثار حضرتش می نمود و حال ، خداوند کربلائی دیگر در جبهه های ایران مهیّا می ساخته بود و سیّد می خواست تا عاشورائی شود و به سبز باوران سرخ جامه بپیوندد . با خلعت کربلا نماز می گذارد و آن روز که به شوق شهادت قدم در نینوای عشق گذاشت خلعت کربلائیش را به تن کرد و راهی دشت بلا گردید . او دیار به دیار با پای جان دوید و سقای دشت کربلای ایران شد.

سیّد جمشید در بهمن ماه سال ۱۳۲۵در یک خانواده مذهبی در شهرستان تبریز متولّد شد و تحت تربیت پدر و مادری مؤمن و متدیّن پرورش یافت . وی در هفت سالگی تحصیلات ابتدائی خود را در مدرسۀ «توفیق» آغاز کرد و تا مقطع ششم نظام قدیم به تحصیل ادامه داد . جمشید تا سال ۱۳۴۵ه.ش در کارخانۀ کبریت سازی مشغول کار بود در همان سال به خدمت سربازی اعزام گردیدو پس از طی دورۀ آموزشی در پادگان جلدیان نقده تا سال ۱۳۴۷ه.ش به خدمت ادامه داد و بعد از پایان دوران خدمت سربازی و بازگشت به زادگاهش دوباره در کارخانۀ کبریت سازی مشغول کار شد.

او در سال ۱۳۵۵ه.ش بنا به سنت پیامبر (ص) با خانواده ای معتقد به اسلام وصلت نمود . وی در روزهای سرنوشت ساز انقلاب بطور مداوم در تظاهرات و راهپیمائی های مردمی بر علیه رژیم طاغوت حضوری فعّالانه داشت و برای به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی از هیچ کوششی فروگذار نکرد و بعد از پیروزی انقلاب نیز در بسیج مساجد «علوی» و «سفید بهار» به فعّالیّت پرداخت.

پس از شروع جنگ ، سیّد که عشق جبهه در دلش لانه کرده و وجود بی تابش را بی تابتر نموده بود قبل از اعزام به جبهه ، به زیارت بارگاه ملکوتی آقا علی بن موسی الرِّضا(علیه السّلام) مشرف گردید و بعد از توفیق زیارت با دلی مالامال از شوق دفاع از حریم اسلام در تاریخ ۱۵/ بهمن/ ۱۳۶۳از طریق بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عازم جبهه های نبرد شد و عاقبت در تاریخ ۲۳/ اسفند/۱۳۶۳در عملیات پیروزمندانۀ «بدر» در جزایر مجنون آن هنگام که با ماشین ، آب حمل می کرد تا رزمندگان دشت کربلای ایران را سیراب سازد بر اثر اصابت ترکش به ندای حق لبیک گفت و با چهره ای خندان و آغوشی باز ، گمشده اش را یافت و به جرگۀ عشاق پیوست . از این شهید والامقام دو دختر و یک پسر به یادگار مانده است.

 

مسافری از مجنون

 دوستی میگفت خیبر یعنی تکرار عاشورا و تکرار عاشورا  عاشورائیان را می طلبد.

پر بیراه نیست چون خزان یاران عاشورائی امام در خیبر اتفاق افتاد.در خیبر خیلی پدر ها بی پسر شدند.

خیلی حجله ها به رنگ خون درآمد.

خیلی کوچه ها سیاه پوش شدند.

خیلی دخترها انتظار را آموختند و خیلی هاشان هنوز هم منتظرند.

منتظر نشانی از پدر.

تمام پدر که دیگر نمی آید اما قطعه ای از پدر هم بیاید توفیری ندارد.

در خیبر بود که همت آسمانی شد.آقا مهدی باکری بی حمید شد و بی مرتضی.

در خیبر بود که سه راه شهادت و طلائیه و مجنون را شناختیم.

این نوشتار معرفی یکی از خیبریان که نه یکی از عاشورائیان است.

شهید عباس عبدی

شهیدی از پشت کوه های بلند.آنجا که خورشید هم پنهان است. از روستای یوزبند در شهر کلیبر که همه با بابک و قلعه اش میشناسند و جنگل های باصفایش.اما جوانان گلگون کفنی هم دارد که بر زمین افتادند تاایران و ایرانی بر زمین نیافتد.

***

بغض راه گلویم را گرفته است، سکوت در اطرافم زوزه می کشد و من قداست دیروزها را در جستجویم و کدام واژه ، کدامین صراط مستقیم جز راه شما حق پویان همیشه عاشق به استعانتم خواهند آمد.

او که پروانه واردر طواف شمع عشق سوخت و حتی خاکستری از جسم پاکش بر جا نماند.دلم می خواهد سراغ گمشدۀ بیدل را از او بجویم و با تمام وجود فریاد زنم:

روایتی کوتاه از زندگی شهید عباس عبدی را در ادامه مطلب مطالعه فرمایید

شهید آوینی:

 

بنگر حیرت عقل را و جرأت عشق را ،

بگذار عاقلان ما را به ماندن بخوانند

راحلان طریق می دانند که ماندن نیز در رفتن است.

شهدایی که هنگام دفن لبخند زدند

شاید برای عده‌ای جذاب باشد که در میان فدائیان راه حق، شهدایی بودند که هنگام دفن٬ لبخندی بر این دنیای فانی زدند و به لشکر سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) پیوستند.

 

17 سال، 20 سال، پُر پُرش 25 سال، سن و سال جوان هایی بود که درس و مدرسه و دانشگاه را نیمه کاره رها می کردند و راهی جبهه ها می‎شدند. وصیت نامه هایشان را که می خوانی، گویا با چهل ساله هایی طرفی که دیگر چم و خم روزگار را یاد گرفته اند و بعد از یک راه طی شده ـ به قول آوینی ـ، نشسته اند وصیت نامه نوشته اند.

راه این شهدا همچنان ادامه یافت و مردم کشورهایی همچون بحرین٬ سوریه و لبنان برای رسیدن به عزت و آزادگی جان‎ها بر کف دست‎هایشان گرفتند و جنگیدند.

راه شهادت هنوز هم بسته نشده و چه بسیار شیردلانی در توطئه‎های تروریستی کوردلان در همین سرزمین مادری‎مان به معنای واقعی عاقبت به خیری رسیدند.

در این بین٬ شهدایی بودند که هنگام دفن٬ لبخندی بر این دنیای فانی زدند و به لشگر سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) پیوستند. ما نیز نتوانستیم به سادگی از کنار این موضوع گذر کنیم.

برای مشاهده این گزارش جالب به ادامه مطلب بروید.